1. տավարի, երկու տարեկանից մեծ, արուն։

2. Օգտագործվում է որպես բանող և մսատու կենդանի։

3. Հայկական մատենագիտական շատ աղբյուրներում «Եզ» տերմինը օգտագործվում է նաև որպես տավարի հոմանիշ։

4. Մինչև գյուղատնտեսության մեքենայացումը եզ աշխատեցնում էին երկրագործության մեջ՝ վարելու, կալսելու, բեռներ տեղափոխելու նպատակով (օրինակ, միջնադարյան Հայաստանում վեցկին՝ երկաթե ծանր գութանին, լծում էին երեք զույգ եզ)։

5.  Հեթանոս հայերի համար եզը պաշտամունքի առարկա էր։

6. Փաստերը վկայում են, որ հայերի տնտեսության համար եզը ունեցել է բացառիկ նշանակություն։