Это лето было самым запоминающимся летом в моей жизни. Его я провел в родном городе со своими лучшими друзьями. Погода была просто прекрасная: яркое солнце и теплый воздух, почти не было дождей. Днём мы обычно играли в футбол, волейбол , баскетбол, а вечером на велосипедах ездили к речке.  Очень запомнился наш  поход в лес с родителями: там мы пели песни у костра, ловили рыбу, спали в палатках.  Этим летом  я  научился ездить на лошади, играть на гитаре простые песни. Ещё этим летом у меня появился новый друг. Дедушка привез мне маленького черненького щенка. Он, конечно, ещё мал, но у него очень умные глаза и он очень много понимает. Он даёт лапу, ложится, садится, лает.

1. Ответьте на вопросы:

Где мальчик провел свои летние каникулы?

Он провёл лето в родном городе с друзьями.

Какая была погода?

Очень хорошая, дождей почти не было.

Что делали ребята днем?

Ребята днём играли в футбол, баскетбол, волейбол

Что делали ребята вечером?

Они вечером ездили на велосипедах к речке.

Что делали ребята в лесу?

Они пели песни у костра, спали в палатках и ловили рыбу.

Чему научился мальчик?

Он научился ездить на лошадях и петь песни на гитаре.

Кого привез дедушка?

Дедушка привёз щенка.

Каким был щенок?

Он был маленький, но очень умный.

2. Напишите, как вы провели лето?

Этим летом я уезжала два раза в деревню. Я там встретила своих родственников и бабушку, которая живёт там. Моя бабушка живёт в Америке, и каждый год прилетает к нам летом в Армению. Ещё я этим летом сходила на Солёное озеро и я там купалась с отцом. Мне повезло и я смогла встретить своих друзей на дне рождении моего друга.

3. Беседа на темы:

• Как я провел  (провела)  это лето?

Я провела лето очень хорошо.

• Где, как и с кем вы провели летние каникулы?

Я провела летние каникулы с семьёй

• Какие интересные фильмы и телепередачи вы посмотрели этим летом?

Я сходила этим летом в кино “Барби”.

• Новые друзья, с  которыми я познакомился (познакомилась) летом.

Я познакомилась с тремя девочками в скейт парке.

• Как бы вы хотели провести свои следующие каникулы?

Я бы желала полететь в Бельгию к моему племяннику.

• Какие книги вы прочитали за летние  каникулы?

Я прочитала книгу “Хроники Нарнии”

• Какие по длительности каникулы хотелось бы вам иметь?

5 месяцев.

Կարդա՛ և լրացրո՛ւ բաց թողնված տառերը։

Մի անգամ, երբ մենք տանը չէինք, հորդ անձրև է սկսվում, և ճուտիկների բույնը լցվում է ջրով։ Շունը վախենում է, թե նրանք կարող են խեղդվել։ Խելացի շունը պառկում է ջրի մեջ։ Երբ տատիկս գալիս է, տեսնում է, որ շունը մինչև կուծքը պարկած է ջրի մեջ, իսկ ճուտիկները բարձրացել են նրա վրա և խլվլում են։ Այդպես շունը փրկում է փոքրիկ ճուտիկներին։

Նշի՛ր՝ ընդգծված բառերից ո՞րն է գրվում մեծատառով։

հոտավետ մանուշակ

վանա լիճ

շողշողուն կաթիլներ

մանկական ամսագիր

Նախադասության մեջ փոխաբերական իմաստով գործածված բառն ընդգծի՛ր։

Փոքրիկ աղջիկը քնելուց առաջ մետաքսե մազերը սանրում էր փղոսկրե սանրով։

Ա և Բ խմբի արմատները միացնելով բարդ բառեր կազմի՛ր։

Ա․ գլուխ, ասեղ, ձեռք, հորդ, վարդ

Բ․ գույն, գործ, փայտ, վերև, հոս

Վարդագույն, գլխավերև, ասեղնագործ,

Տրված բառերն արտահայտի՛ր բառակապակցությամբ։

Քոթոթ- առջի ձագ

Երամ- թռչունների խումբ

Ընկուզենի- ընկուզենու ծառ

Փեթակ- մեղուների տուն

Ձմեռ- տարվա ամենա ցուրտ եղանակը

Պարզ բառերը ներկի՛ր կապույտով, իսկ ածանցավոր բառերը՝ կանաչով։

Կրիա, ջրային, աղվես, մորթի, ճպուռ, ոսկյա, մորթեղեն, մրջնանոց, կատու, ցամաքային, երկիր։

Առանձնացրո՛ւ բառերը և կարդա՛ առածը։

Ամեն թռչուն իր երամի հետ է թռչում։

Բացատրի՛ր տրված բառերը կամ գրի՛ր հոմանիշները։

Կածան- ճանապարհ

Բոսոր- կարմիր

Միջօրե- կեսօր

Բազմել- Նստել

Անվանի՛ր մեկ բառով։

Հողմից հալածված- հողմահալած

Չորս գագաթ ունեցող- քառագագաթ

Հայրենիքը սիրող- հայրենասեր

Երկար մազեր ունեցող-երկարամազ

Հաղորդում վարող- հաղորդավար

Ասացվածքների սկիզբն ու վերջը միևնույն գույնով ներկի՛ր։

Մեկը բոլորի համար,

Լավ սկիզբը

Եթե ժամանակ կորցնես,

Հայրենիքիդ համար

շատ բան կկորցնես։

բոլորը՝ մեկի։

մի՛ խնայիր ո՛չ կյանքդ, ո՛չ ուժդ։

գործի կեսն է։

Յուրաքանչյուր անվան դիմաց գրիր համապատասխանող բացատրությունը։

Մեսրոպ Մաշտոց- հայերենի առաջին ուսուցիչ

Կոմիտաս- հայ երգի Մեսրոպ Մաշտոց

Հովհաննես թումանյան- ամենայն հայոց բանաստեղծ

Մարտիրոս Սարյան- գույների կախարդ

Ավարտի՛ր միտքը։

Ես ուզում եմ լինել դիզայներ, որովհետև նկարելը և շատ բաներ ստեղծելը կարտոնից կամ թղթից ես շատ եմ սիրում։

Լավ կլիներ, եթե իմ ընտանիքում

Երբ մոտենում է Ամանորը, բոլոր մարդիկ սկսում են իրենց տունը զարդարել և համեղ ուտեստներ պատրաստել։

*** Я ценю ведь нашу дружбу, Это все, что в жизни нужно! Друг не подведет в беде, Я доволен им вполне!

***

Дружит с солнцем ветерок,

А роса – с травою.

Дружит с бабочкой цветок,

Дружим мы с тобою.

***

Всё с друзьями пополам

Поделить мы рады!

Только ссориться друзьям

Никогда не надо!

***

Все мы – лучшие друзья,

Друг без друга нам нельзя.

Мы умнеем и растём,

В школе весело живём.

***

У меня теперь есть Друг,

Преданный и верный.

Без него я как без рук,

Если откровенно.

«Մի անգամ իմ բարեկամ մի որսորդ մեր հանդի անտառուտ սարերից մի եղնիկ նվեր բերեց երեխաներիս համար»:
Այսպես սկսեց ընկերս աշնանային մի երեկո, երբ նստած միասին նրա պատշգամբում, հիացած նայում էինք հեքիաթական վերջալույսով վառվռուն սարերին, որոնց վրա մակաղած հոտերի նման մեղմորեն հանգչում էին ոսկեգեղմ անտառները:

«Այդ մի մատաղ ու խարտյաշ եղնիկ էր, խորունկ, սև ու ջինջ աչքերով, որ ծածկվում էին երկայն, նուրբ թարթիչների տակ:
Կամաց-կամաց մեր վրա սովորեց նա. էլ չէր փախչում, չէր վախենում մեզնից. մանավանդ շա՜տ մտերմացել էր երեխաներիս հետ. նրանց հետ միասին վազվզում էր պարտեզում, նրանց հետ ճաշում էր, նրանց հետ քնում:
Մի բան ինձ շատ էր զարմացնում: Եղնիկը թեև այնպես ընտելացել էր մեզ, սովորել էր մեր տանն ու դռանը, բայց մեկ-մեկ մեզնից թաքուն բարձրանում էր այս պատշգամբը և ուշագրավ, լռիկ նայում էր հեռու` անտառներով փաթաթված սարերին. ականջները լարած խորասույզ լսում էր անտառների խուլ ու անդուլ շառաչը, որ երբեմն ուժեղանում էր, երբեմն բարականում` նայելով հովերի թափին: Նայում էր նա այնպե՜ս անթարթ և այնպե՜ս ինքնամոռաց, որ երբ պատահում էր բարձրանում էի պատշգամբը, ինձ բավական միջոց չէր նկատում և երբ հանկարծ ուշքի էր գալիս` նետի պես ծլկվում էր մոտիցս…
Արդյոք գիտե՞ր նա, որ ինքը ղողանջուն անտառների ազատ երեխան է եղել, որ մայրը այնտեղ է կաթ տվել իրեն, որ այնտեղ է իր հայրը եղջյուրները խփել կաղնիներին: Արդյոք, գիտե՞ր, որ այդ խուլ շառաչը անուշ-անուշ օրորել է իրեն առաջին անգամ, և ո՞վ գիտե, գուցե, երազներ է բերել իրեն, սիրուն երազներ…
Խե՜ղճ եղնիկ… Կարոտ` իր սիրած գուրգուրող անտառներից և զանգակ աղբյուրներից, իր խարտյաշ մորից և շնկշնկան հովերի հետ վազող ընկերներից` հիմա տանջվում, տառապում է մեզ մոտ, մտածում էի ես: Եվ այնպես սրտանց ցավակցում էի նրան… Չէ՞ որ նա էլ մեզ պես մտածող և զգայուն հոգի ունի:
Ես շատ էի հարգում նրան, խնդրեմ չծիծաղես վրաս, այո՛, այնքան, որ երբ նա բարձրանում էր պատշգամբը, հեռացնում էի երեխաներիս, և թողնում էինք նրան մենակ իր ապրումների հետ…
Երբ գրկում էի նրան, այդ նազելի էակին, և նայում էի լեռնային աղբյուրների նման վճիտ աչուկների մեջ` տեսնում էի այնտեղ մի թախծալի, երազուն կարոտ…
Մի գիշեր,- մի քամի գիշեր էր,- սարերից անսանձ փչում էր քամին, դուռն ու պատուհանները ծեծում ու ծեծկում: Պարզ լսվում էր, որ այնտեղ, անտառում, դարավոր կաղնիներն ու վայրի ընկուզենիները ճակատում էին հողմի դեմ` աղմկում և գոռում: Եվ քամին բերում էր անընդհատ անտառի այդ լիակուրծք խշշոցն ու մռունչը, ու թվում էր թե` հենց մեր դռան առջև է աղմկահույզ, հողմածեծ անտառը:
Երեխաներս վախից կուչ էին եկել. մինչդեռ եղնիկը դողում էր մի խենթ սարսուռով: Աչքերը կայծակին էին տալիս: Անթարթ, ամբողջովին լսելիք դառած` ականջ էր դնում նա անտառի հուժկու շառաչին, որ խոսում էր նրա հետ մայրենի լեզվով:
Անտառը կանչում է նրան, ընկերների ազատ վազքն է տեսնում նա մթին թավուտների մացառուտ ժայռերն ի վեր,- մտածում էի ես:
Մի փոքր հետո ավելի սաստկացավ քամին` փոթորիկ դառնալու չափ. մեկ էլ աղմուկով բացվեցին լուսամուտի փեղկերը, և մի ուժգին շառաչը միանգամից ներս խուժեց: Եղնիկը հանկարծակի մի ոստումով ցատկեց լուսամուտի գոգը` աչքերը սուզելով շառաչուն խավարի մեջ: Ես իսկույն վրա վազեցի բռնելու նրան, սակայն նա մի ակնթարթի մեջ թռավ լուսամուտից պարտեզը և ծածկվեց խավարների մեջ…
Դե՛հ, հիմա՛ գնա ու գտիր նրան իր հայրենի անծայր անտառներում…»:

Continue reading →

Как Наташа у лисы хитринку купила

Пришла лиса на базар, принесла корзинку, закрытую белым полотенцем. Встала лиса в ряд, подняла пушистый воротник, поставила корзинку на стол, открыла — и увидели люди: корзинка полна хитринками. Проходила мимо базара ученица Наташа. Увидела — лиса хитринки продаёт. Подошла и выбрала себе хитринку: маленькая деревянная девочка прило-
жила руку к голове и жалобно пищит: «Ой, голова болит!» Купила Наташа хитринку, принесла домой. Надо готовить уроки — не хочется.

У меня голова болит, — жалуется Наташа маме, — не буду уроки делать.
— Хорошо, полежи, Наташенька.
Прилегла Наташа на кроватку и сразу же забыла о головной боли. Говорит маме:
— Мама, я пойду покатаюсь на коньках.
— Но у тебя же голова болит! — удивилась мама.
Наташа покраснела от стыда.
«Отнесу на базар хитринку, отдам лисе, не надо мне её хитростей», — решила Наташа.
Сунула руку в карман, где лежала маленькая деревянная девочка, а девочки нет.
«Куда же она делась?» Так и не могла Наташа сообразить, куда же пропала хитринка. Рассказала она обо всём маме. Мама и говорит:
— Испугалась тебя хитринка. Не любит она совести.
— А где же моя совесть? В чём она?
— В том, что тебе стало стыдно.

Составь план рассказа и перескажи рассказ по плану.

Приставка — это часть слова, а предлог — это отдельное служебное слово.
Предлоги служат для связи слов в предложении.
Сравни: Встала лиса в ряд. Я пойду покатаюсь на коньках. Отнесу на базар хитринку.

Придумай и запиши предложения с предлогами
на собаке лежит хомяк, я зашла в свою комнату , от книги пахнет, я иду по кабинету, из дерева выпрыгнула белка , мышь прибежала к сыру , учитель рассказывает о теме, под столом находится носок, над мной стоит кошка, моя кошка любит играть с игрушкой.

Спиши, раскрывая скобки. Подчеркни приставки. Предлоги обведи в треугольники.

Колобок полежал-полежал, да вдруг и покатился: с окошка на лавку, с лавки на пол да к двери. Перепрыгнул через порог в сени, из сеней — на крыльцо, с крыльца — на дорогу, дальше и дальше.

Выбери 3 слова и составь предложения.